Witam, pracowałem od dnia 1.07.1975 do 7.08.2002 roku. Z firmy tej mam zaświadczenie o wykonywaniu pracy w warunkach szczególnych od dnia 1.07.1975 do 31.05.1978 oraz od 15.08.1980 do 31.12.1998 roku. Łącznie około 20 lat. Od dnia 8.08.2002 do dnia 31.08.2014 pracowałem w drugiej firmie Ogólnie rzecz ujmując, osoba niezdolna do pracy, nie może kontynuować pracy na zajmowanym stanowisku lub musi całkiem zrezygnować z pracy. Osobie częściowo lub całkowicie niezdolnej do pracy przysługuje świadczenie z ZUS, czyli renta z tytułu niezdolności do pracy. Jest ona przyznawana wówczas, gdy osoba składająca wniosek o Przewozi dzieci do i ze szkoły. Pracodawca zgłosił od dnia 1.01.2009 r. stanowisko pracownika do ZUS jako ubezpieczonego wykonującego pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze na druku ZSWA z kodem pracy 208 i od dnia zgłoszenia odprowadza do ZUS składki z tego tytułu. udowodniły co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, mają co najmniej 20 lat (kobiety) lub 25 lat (mężczyźni) stażu ubezpieczeniowego (okresy – Dobrze jest mieć przy sobie przetłumaczoną umowę o pracę. Wymagają jej na przykład służby kontrolne z Francji, Włoch, Austrii i Finlandii. Zalecamy również, aby kierowca, realizując transport międzynarodowy, posiadał w pojeździe tzw. zaświadczenie A1, które potwierdza ubezpieczenie społeczne opłacane w kraju wspólnotowym. Jeżeli ZUS zgłosi się do pracodawcy o takie zaświadczenie, pracodawca musi wystawić dokumenty. 2) podobnie pracodawca jest zobowiązany do wystawienia dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia okresów pracy pracownika w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresów pracy górniczej oraz okresów pracy na kolei. orqp4. Jakie dokumenty powinien otrzymać kierowca przy podpisywaniu umowy o pracę?Zatrudniasz kierowcę i podpisujesz z nim umowę o pracę. Czy wiesz, jakie jeszcze dokumenty powinien podpisać kierowca przez ciebie zatrudniony?Umowa o prace a miejsce pracy kierowcyMoże zacznijmy o samej umowy o pracę, która różni się od zwykłej umowy. Różnica jest wynikiem ustawy o czasie pracy kierowców, którą trzeba wziąć pod uwagę przy zatrudnianiu kierowcy. W tym przypadku ważny jest sposób określenia miejsca pracy, gdyż dla kierowcy istotny będzie obszar, na którym będzie pracował, a nie będzie to przecież siedziba pracodawcy. Zatem należy dookreślić „obszar Unii Europejskiej”, „obszar Europy”, może to by obszar województwa, itp. Oczywiście ważne jest zapoznanie pracownika z regulaminem pracy i wysłanie na szkolenie bhp w trakcie godzin pracy. Istotne jest również podpisanie przez kierowcę oświadczenia mówiącego o tym, że jest on świadomy ryzyka związanego z wykonywanymi przez niego zatrudnieniaJakie jeszcze dokumenty należy przedstawić zatrudnianemu pracownikowi?Otóż w ciągu siedmiu dni od podpisania umowy o pracę należy przekazać pracownikowi dokument informujący go o warunkach zatrudnienia (art. 29 par. 3 kodeksu pracy). Ten dokument będzie mówił o normach czasu pracy. Pamiętaj, że czas pracy to 8 godzin w czasie doby, nie więcej niż 40 godzin w ciągu tygodnia. Nie jest to informacja o czasie jazdy, co jest często popełnianym błędem przez o czasie pracyDlatego też dodatkowym dokumentem, jaki powinien otrzymać od swojego pracodawcy kierowca jest informacja o czasie pracy. To już dokument powstający zgodnie z indywidualnymi ustaleniami z kierowcą i pełnionymi obowiązkami. Treść tego dokumentu jest zależna przede wszystkim od rodzaju pojazdu, jakim kierowca będzie jest to pojazdów do 3,5 tony, wystarczy jedynie ograniczyć się do zasad wynikających z ustawy oraz zawierać wyjaśnienie pojęć takich, jak czas pracy, dyżur, przerwa i jej natomiast kierowca będzie wykonywał swoje obowiązki służbowe pojazdem o dmc powyżej 3,5 tony, wówczas należy w dodatkowym dokumencie zapisać wszelkie normy dotyczące czasu pracy kierowców , a zawarte w rozporządzeniu 561/2006 Parlamentu Europejskiego. W tym przypadku określamy dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu, przerwy w jeździe. Powinna być również zawarta informacja dotycząca długości odpoczynku dziennego i zatrudnionego pracownikaKolejnym dokumentem, który powinien znaleźć się w aktach osobowych kierowcy jest oświadczenie zatrudnionego pracownika o dodatkowym zatrudnieniu. Nawet jeśli kierowca nie jest nigdzie zatrudniony, nie wykonuje żadnych innych obowiązków zawodowych wobec innych podmiotów, to oświadczenie o odpowiedniej treści powinien złożyć w formie pisemnej. Oczywiście takie oświadczenie jest niezbędne przy określaniu czasu pracy kierowcy i ma zapobiegać przekraczaniu wyznaczonych przez ustawę trzy dokumenty: informacja o warunkach zatrudnienia, o czasie pracy oraz oświadczenie o dodatkowym zatrudnieniu powinny znaleźć się w aktach osobowych zatrudnionego kierowcy. Oczywiście nie są to wszystkie niezbędne dokumenty, bo należy pamiętać jeszcze o udokumentowaniu kwalifikacji kierowcy, przebytych przez niego szkoleń i wynikach obowiązkowych badań. Tak sporządzone teczki osobowe pracowników z pewnością nie będą zmartwieniem pracodawcy w przypadku kontroli Państwowej Inspekcji Pracy. Druk zgłoszenia ZUS ZSWA muszą wypełnić płatnicy opłacający w okresie objętym zgłoszeniem składki na Fundusz Emerytur Pomostowych za przynajmniej jedną osobę. Składki te opłacane są za pracownika, który urodził się po 31 grudnia 1948 r. oraz wykonuje prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu wspomnianej ustawy, dalej zwane pracą jeszcze 89 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Zyskaj dostęp do wszystkich płatnych treści na portalu Aktualności o zmianach przepisów transportowych zawsze będziesz na bieżąco Interpretacji przepisów zawsze z komentarzem, z którego wszystko jasno wynika Konsultacji z ekspertami pytasz i otrzymujesz odpowiedzi Dobrych praktyk transportowych rekomendowanych przez kancelarie sposobów postępowania, które warto naśladować Telefonicznego dyżuru eksperta osobiście zadaj pytanie a natychmiast otrzymasz rozwiązanie Edytowalnych wzorów dokumentów każdy przygotujesz w kilka minut E-biblioteki z najnowszymi e-raportami branżowymi do pobrania Logowanie Jeżeli nie jesteś zarejestrowanym użytkownikiem portalu, możesz wykupić jednorazowy dostęp do wybranego dokumentu. Przejdź do zawartości KIEDY PRACA KIEROWCY CIEŻAROWEGO MOŻE BYĆ UZNANA ZA PRACĘ W WARUNKACH SZCZEGÓLNYCH? Na podstawie art. 32 w zw. z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z 2017 r. poz. 1383 ze zm. w związku z poz. 2 Działu VIII wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, Nr 8, poz. 43 ze zm.) kierowca pojazdu ciężarowego który wykonywał pracę w warunkach szczególnych może przejść na tzw. „wcześniejszą emeryturę”. W tym miejscu rodzi się pytanie – „jakie warunki muszą zostać spełnione aby praca ubezpieczonego na stanowisku kierowcy pojazdu ciężarowego powyżej 3,5 t były uznane za pracę w warunkach szczególnych?”. Poza warunkami określonymi w art. 32 i w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczony musi udowodnić, że wykonywał pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W tym miejscu wielu kierowców zastanawia się zapewne czy mogą ubiegać się o „wcześniejszą emeryturę”, w sytuacji w której niejako „przy okazji” lub „obok” prowadzenia pojazdu zajmowali się innymi czynnościami, np.; załadunkowymi, czy spedycyjnymi. W tym miejscu podnieść należy, że odpowiedzi na wskazane wyżej pytanie udzielił nam Sąd Najwyższy w uchwale Składu Siedmiu Sędziów Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 31 stycznia 2018r, sygn. III UZP 8/17, który stwierdził, że praca kierowcy – spedytora/ kierowcy – konwojenta samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony jest pracą w szczególnych warunkach. Zwrócić należy uwagę, że teza uchwały może być myląca – mając bowiem na względzie fakt, że praca w warunkach szczególnych musi być wykonywania stale i w pełnym wymiarze czasu pracy – może okazać się, że nie każdy bowiem kierowca – spedytor lub nie każdy kierowca- konwojent będzie uznany za osobę, która wykonywała pracę w warunkach szczególnych. Skoro tak, to jaki kierowca pojazdu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t może być uznany za osobę, uprawnioną o wcześniejszej emerytury? Odpowiedzi na tak postawione pytanie znajdziemy na kartach uzasadnienia wskazanej wyżej uchwały. Tytułem wstępu należy jednak zaznaczyć, że uchwała ta została podjęta ze względu na różne stanowiska sądów, w tym Sądu Najwyższego dotyczące tej materii. Mając na względzie wspomnianą wyżej rozbieżność Sąd Najwyższy postanowił wydać uchwałę, której zadaniem jest dokonanie ujednolicenia orzeczeń sądów powszechnych. Wskazane wyżej zagadnienie prawne powstało na tle wykładni pozycji 2 w dziale VIII wykazu A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Nr 8, poz. 43 ze zm., dalej jako rozporządzenie z dnia 7 lutego 1983 r.) w zakresie dotyczącym pojęcia „prace kierowców samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony” . W uzasadnieniu wniosku o podjęcie uchwały Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego zwrócił uwagę na dwa wyroki Sądu Najwyższego, w których zajęto w tej kwestii krańcowo odmienne stanowiska. W jednym wyroku z 28 sierpnia 2014 r., II UK 537/13 uznano, że czynności konwojowania i ładowania towaru nie są czynnościami integralnie związanymi z pracą kierowcy samochodu ciężarowego, dlatego praca kierowcy samochodu ciężarowego wykonywana łącznie z takimi czynnościami nie jest pracą w warunkach szczególnych wykonywaną w pełnym wymiarze. Natomiast zgodnie z wyrokiem z 31 sierpnia 2017 r., III UK 188/16 do czasu pracy (w warunkach szczególnych) kierowcy samochodu ciężarowego zalicza się czynności związane z załadunkiem i rozładunkiem tego samochodu. Sąd Najwyższy w swojej uchwale poddał analizie wiele orzeczeń (wydawanych tak na korzyść jak nie korzyść odwołujących się) i uznał, że wykonywanie przez kierowcę samochodu ciężarowego czynności ładowacza, spedytora lub konwojenta jest dopuszczalne na użytek spełnienia przesłanek do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym tylko gdy czynności te były wykonywane ubocznie. Dalej podniósł, że aby warunek ten został spełniony, wymienione czynności powinny być wykonywane w ramach dobowego czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego tylko w związku z realizowanym przez tego kierowcę przewozem drogowym, a zatem w odniesieniu do towarów przewożonych kierowanym przez niego pojazdem. Ponadto, by wymienione czynności kierowca samochodu ciężarowego wykonywał tylko incydentalnie, sporadycznie, okazjonalnie na podstawie konkretnych poleceń pracodawcy (wyrok Sądu Najwyższego z 22 kwietnia 2009 r., II UK 333/08) albo krótkotrwale, marginalnie w ciągu doby pracowniczej poświęconej na wykonywanie pracy kierowcy samochodu ciężarowego polegającej na kierowaniu pojazdem w ruchu drogowym (wyrok Sądu Najwyższego z 2 marca 2017 r., I UK 112/16). Sąd Najwyższy w swej uchwale uznał, że wymogu tego nie spełnia praca kierowcy samochodu ciężarowego, gdy przemieszczanie pojazdu było przerywane częstymi wizytami w zaopatrywanych sklepach albo rzadszymi, lecz trwającymi dłużej. Podsumowując niniejszy artykuł podnieść należy, że uchwała ta stanowi swego rodzaju wytyczne jakimi musimy się kierować przy ocenie czy praca kierowcy pojazdu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t jest pracą w warunkach szczególnych; nie w każdym przypadku praca taka zostanie uznana za pracę w warunkach szczególnych – bowiem końcowe rozstrzygnięcie sądu będzie zawsze związane z ustaleniem okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Informujemy, że powyższy artykuł nie jest opinią ani poradą prawną i nie może służyć jako ekspertyza przed sądem, urzędem czy osobą prywatną. Proszę pamiętać, że ze względu na długość opracowania artykuł dostarcza jedynie informacji ogólnych, które w konkretnym przypadku nie mogą zastąpić porady prawnej. Przypominamy, że osoby posiadające Ochronę Prawną CDO24 mogą zawsze, na bieżąco zasięgnąć dodatkowych informacji w departamencie prawnym CDO24 pod numerem telefonu 801 003 138. Pozostałe osoby zainteresowane posiadaniem ochrony prawnej zapraszamy do zapoznania się z ofertą CDO24. Andrzej Buczek Podobne wpisy Page load link Przejdź do góry Trzeba spojrzeć w dokumenty,czy umowa od lipca 1997 roku jako kierowca,była pracą jako kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3,5 t .To,że jest stanowisko łączone to w tamtym okresie kierowca był jednocześnie mechanikiem tzn. dokonywał drobnych napraw i konserwacji samochodów w razie doszukasz się w dokumentach,że cały okres zatrudnienia były to samochody ciężarowe to wpisujesz cały okres zatrudnienia,wyszczególniając jednak dwie daty zatrudnienia i stanowiska pracy. W świadectwie pracy szef musi podać różne informacje dotyczące wykonywanej pracy >patrz tabela. Zgodnie z wzorem zamieszczonym w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU nr 60, poz. 282 ze zm.) informacje podane w tabeli wpisuje się w pkt 4 ppkt 8 świadectwa pracy. Zakres informacji o pracy w szczególnych warunkach, które szef ma podać w świadectwie, zależy od tego, czy musiał stosować tzw. resortowe wykazy tych prac. Okres zatrudnienia w szczególnych warunkach pracodawca wykazuje w świadectwie pracy, wpisując rodzaj pracy wymieniony w odpowiednim wykazie, dziale i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (DzU nr 8, poz. 43 ze zm., dalej: rozporządzenie RM). Resortowe powinności Natomiast pracodawcy, którzy stosowali tzw. resortowe wykazy prac w szczególnych warunkach, zamieszczone w zarządzeniach i uchwałach właściwych ministrów, kierowników urzędów centralnych lub związków spółdzielczych, powołują się na rodzaj pracy wykonywanej w szczególnych warunkach ściśle według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia RM. Określają także stanowisko pracy wymienione w odpowiednim wykazie, dziale, pozycji i punkcie właściwego zarządzenia resortowego lub uchwały. Te podmioty mogą potwierdzać miesiące i lata szczególnej aktywności również w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach według wzoru będącego załącznikiem do zarządzenia lub uchwały. Gdy u pracodawcy zmienia się nazwa stanowiska, które wymienia zarządzenie lub uchwała, ale rodzaj pracy jest ten sam, w świadectwie podaje się obecną nazwę stanowiska (odpowiadającą tej z resortowego wykazu) oraz poprzednią. W razie przejęcia zakładu lub jego części nowy pracodawca musi wystawić świadectwo pracy. Staje się bowiem z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Nie dotyczy to jednak etatowców, z którymi angaż rozwiązano przed transferem lub którzy w dalszym ciągu pracują u dotychczasowego pracodawcy. Nie tylko papier Świadectwo pracy z informacją o okresach szczególnej aktywności to środek dowodowy. Potwierdza ono wykonywanie pracy w tych warunkach. Przy czym, jak wskazał Sąd Okręgowy w Rzeszowie w uzasadnieniu wyroku z 28 listopada 2013 r. (IV U1002/13), „brak czy niewłaściwe bądź nieprawidłowe wystawienie świadectwa pracy przez pracodawcę nie może pociągać za sobą nadmiernie dotkliwych skutków dla pracownika, zwłaszcza jeżeli stan rzeczywisty możliwy jest do ustalenia w drodze innych dowodów. Wydanie przez pracodawcę jedynie ogólnego świadectwa pracy nie niweczy możliwości ustalenia w drodze postępowania sądowego, przy wykorzystaniu osobowych źródeł dowodu, że pracownik faktycznie wykonywał pracę w warunkach szczególnych". Oznacza to, że okres zatrudnienia w warunkach szczególnych mogą potwierdzić też zeznania świadków. Także Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z 24 października 2012 r. (III AUa 605/12) stwierdził, że „wprawdzie wykonywanie pracy w szczególnych warunkach czy szczególnym charakterze powinno być stwierdzone przez pracodawcę w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze lub w świadectwie pracy (...), jednakże oczywistym jest, że świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 kodeksu postępowania cywilnego. Świadectwo (analogicznie umowy) traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (wyrok Sądu Najwyższego z 16 czerwca 2009 r., I UK 24/09)". Dlatego w razie wszczęcia postępowania sądowego (art. 473 § 1 toczącego się wskutek odwołania ubezpieczonego od odmownej decyzji ZUS o przyznaniu uprawnień do emerytury w wieku obniżonym, dopuszczalne jest przeprowadzanie wszelkich dowodów dla wykazania okoliczności mających wpływ na prawo do świadczenia zarówno wtedy, gdy pracodawca wystawił świadectwo pracy, a ZUS kwestionuje jego treść, jak i wówczas, gdy dokument taki nie może być sporządzony (teza 1 wyroku SA w Katowicach z 14 grudnia 2004 r., III AUa 2474/03). Po 31 grudnia 2008 r. Jeżeli pracy na konkretnym stanowisku nie zakwalifikowano jako tej wykonywanej w szczególnych warunkach lub charakterze w świetle ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (DzU nr 237, poz. 1656 ze zm.), szef musi wykazywać te okresy w świadectwie. Zatrudnienie przed 1 stycznia 2009 r. nadal wpływa bowiem na uprawnienia emerytalne niektórych pracowników, np. na prawo do wcześniejszej emerytury. Pracodawca nie musi natomiast wystawiać dokumentu potwierdzającego okresy prac w szczególnych warunkach lub charakterze wymienionych w tzw. nowych wykazach prac, przebytych po 31 grudnia 2008 r. Dane o takiej aktywności obecnie ewidencjonuje się na indywidualnych kontach ubezpieczonych na podstawie informacji corocznie przekazywanych przez pracodawcę. Chodzi o zgłoszenie danych o aktywności w szczególnych warunkach lub charakterze na formularzu ZUS ZSWA, które pracodawcy muszą podać za wszystkich pracowników, za których mają obowiązek opłacać składki na Fundusz Emerytur Pomostowych. Ważne! To pracodawca potwierdza lata pracy w szczególnych warunkach lub charakterze wykonywanej przed 1 stycznia 2009 r. Kiedy odszkodowanie W wyroku z 12 maja 2011 r. (I PK 203/10) SN wskazał, że „(...) wśród koniecznych elementów tego szczególnego dokumentu, jakim jest świadectwo pracy, wymieniono także potrzebne do ustalenia uprawnień z ubezpieczeń społecznych informacje na temat wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Obowiązek wystawienia właściwego świadectwa pracy jest zatem elementem treści stosunku pracy i niedopełnienie przez pracodawcę tej powinności rodzi odpowiedzialność odszkodowawczą względem pracownika. O ile w przypadku będącej skutkiem niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy szkody polegającej na pozostawaniu przez pracownika bez pracy odpowiedzialność odszkodowawcza została szczegółowo unormowana w art. 99 o tyle naprawienia innych niż utrata zarobków wynikłych stąd szkód pracownik powinien dochodzić na gruncie przepisów prawa cywilnego (wyroki SN z: 8 paź- dziernika 1999 r., II UKN 259/99, i 13 października 2004 r., II PK 36/04) (...)". W świetle art. 471 oraz art. 472 ta odpowiedzialność oparta jest na zasadzie winy. Jej przesłankami są: - obiektywna bezprawność działania lub zaniechania dłużnika, polegająca na braku wykonania lub nienależytym wykonaniu zobowiązania, - wina sprawcy oraz - szkoda wierzyciela pozostająca w związku z tym zachowaniem strony. W myśl art. 6 ciężar udowodnienia tych przesłanek spoczywa na poszkodowanym. Autorka jest radcą prawnym Emerytalny przywilej Zgodnie z wyjaśnieniami ZUS dla urodzonych po 31 grudnia 1948 r., mających odpowiedni okres pracy w szczególnych warunkach lub charakterze, działalności twórczej lub artystycznej, pracy kolejowej lub pracy górniczej, przewidziano dodatkową możliwość przejścia na wcześniejszą emeryturę na mocy art. 184 ustawy emerytalnej. Dotyczy to osób, które spełniły łącznie następujące warunki: - 1 stycznia 1999 r. miały okres składkowy i nieskładkowy wynoszący dla kobiet co najmniej 20 lat, a dla mężczyzn co najmniej 25 lat, w tym wymagany okres pracy w szczególnych warunkach lub charakterze, działalności twórczej lub artystycznej, zatrudnienia na kolei lub pracy górniczej (patrz: okres wymagany do przyznania wcześniejszej emerytury z racji wykonywania tych prac dla urodzonych przed 1 stycznia 1949 r.), - osiągnęły obniżony wiek emerytalny (przewidziany dla uzyskania wcześniejszej emerytury z racji wykonywania tych prac przez urodzonych przed 1 stycznia 1949 r.), - nie przystąpiły do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyły wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa. Od 1 stycznia 2013 r. przyznanie emerytury na mocy art. 184 ustawy emerytalnej nie zależy już od rozwiązania stosunku pracy. Na podstawie jej art. 32 ust. 4 zarówno wiek emerytalny, jak i rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki uprawniające do emerytury ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Chodzi tu o rozporządzenie RM z 7 lutego 1983 r. Jak wskazuje SN w wyroku z 22 czerwca 2005 r. (I UK 351/04), „określanie dla celów emerytalnych stanowisk pracy jako »pracy wykonywanej w szczególnych warunkach« w rozumieniu wykazów stanowiących załącznik do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983 r. nie należy do kompetencji pracodawcy". To ZUS weryfikuje prawidłowość podanych faktów w toku postępowania dowodowego prowadzonego według kodeksu postępowania administracyjnego.

zaświadczenie o pracy w szczególnych warunkach kierowca